شۆڕش شاواز: یه‌کم توام له سه‌ر ئه‌ى چوین وه‌تنێگ ک له خوار له زنه‌یاى دکتۆر شه‌ریعه‌تى وه کوردى ئه‌ڵگه‌ردانمه‌سه‌ى که‌مێگ باس بکه‌م. ئه‌ى وه‌تنه چوین شعره له باوه‌ت خوه‌ى ناسینه‌و بارێ فه‌لسه‌فى گه‌وراێگ ها له ناو که‌لیمه‌یلى و هه‌ر خه‌تێگێ مختاجه وه هویر کردنه‌وى قویلێ وه مه‌به‌س له ئتۆبیۆگرافیش ک ئه‌ى مامۆستاى گه‌ورا هاوردگه، ناسینه و چوین حه‌ز کردنه‌و چوین وه‌ختێگ غرور(لویت به‌رزى) ئایه‌م گرێد، له هه‌ر باوه‌تێگه‌و چوى دارێگ ک به‌ر گرێد سه‌ر بچه‌منێگ و ئه‌ى سه‌ر چه‌ماننه مومکن نیه جز له ریگه‌ى زانین، وه خود زانین ئایه‌م وه‌ره‌و "حه‌قیقه‌ت" به‌ێگ و، رێ ژیانێ وه کارێگ ک بڕه‌سیده حه‌قیقه‌ت ته‌نیا له رێ زانینه وه ڕێ ڕه‌سین وه پێ نیشان ئایه‌م ده‌ید. وه نه‌زه‌ر م مه‌به‌س دوکتۆر له عه‌شق و قه‌شه‌نگى له هه‌واى فیزیکى و ته‌ن وه‌ره‌و حاڵ و هه‌واێگ میتافیزیکى و گیانى و ئاسمانى(مه‌له‌کووتى) ئه‌را ناسینه و خاس ژیان کردنه. ئینگه‌یش وه‌تنه‌گه‌ى:
ئۆتۆبیۆگرافى
له باخ "بێ به‌رگى" هاتمه دى,
و له سه‌روه‌ت "فه‌قیرى" سامان داره‌و بویم،
و له هه‌واى "حه‌ز کردن و دووسداشتن"، ده‌م دام،
و له باڵاى "غرور"ه‌و، قامه‌ت کیشام،
و له "زانین"، خواردن دانه پیم،
و له "شعر" شه‌راو نووشاننه پیم،
و له "مهر" نه‌وازشم کردن،
و "حه‌قیقه‌ت" بویه دینم و ڕێ چێنم،
و "خه‌یر" بویه ژیانم و کارمه‌نینم،
و "قه‌شه‌نگى" بویه عه‌شقم و ده‌سپێچگ ژیان کردنم